çok

yapacak bir şey yok. oturup bekliyorum öylece. kimse sormuyor neyi beklediğimi ya da neden beklediğimi. sorsalar da cevap verebilir miyim bilmiyorum. gözlerimi gelen geçen insanların ayaklarından çekmiyorum. sanki gözlerimi yukarıya kaldırsam biraz hepsinin beni izlediğini görecekmişim gibi geliyor. izleyen durumunda iken izlendiğini farketmek belki önemsizdir bir çoğu için, ama benim için öyle değil. izlemek istiyorum, izlenmek değil. bütün hayatımı izleyerek geçirebilirim. ilişmeyin bana. dokunmayın gözlerinizle. rahat bırakın. rahat bırakın ki rahatsızlığım bölünmesin......

hebehübekemküm

kazanmadım geldi

son zamanlarda bunu sıkça duyar olduk. kazanmamış gelmiş. artık nasıl bir haldeysek, bu cümle kadar güzel ortaya koyabilecek bir şey duymadım. üniversite giriş sınavlarından bahsediyorum. artık çocuklar bi yeri istemekten, kazanmaktan geçmişler. gelse yeter diye geziyorlar. çok garibime gitmedi. neden anlatıyorum bunu da bilmem. 24 yaşındayım ühühühü demek için bir ayım kaldı. yaşlanıyorum. öyle bir eşiğe geldik ki ne gençsin ne orta yaşlı. ne çocuksun ne büyük. artık hareket ve de davranışlarının ağırlık kazanması gerekiyor(muş) öyle duyduk sağdan soldan. kocaman adam oldun. yaşıtların askere gitti. bak memetin oğlu ahmet bilmem nerede işe girmiş. sen daha dur, ilk okul arkadaşın ayşe 2. çocuğuna hamileymiş.... vır vır vır... dönüp duruyor tepemizde. 24 ne yau? 24!!! şunu hemen bi 32 yapsak :).

biri beni kurtarsın...

(farkettim ki uzun zamandır ben buraya yazmıyorum. artık her gün internete girip yazayım bari, olmuyor böyle, içine at at nereye kadar. insanız bizde, içimizi dökecek yer arıyoruz. blogdan iyisi mi var canlar. hade görüşürüz)

Hebe Hübe Kem küm