evet canlarım konusuz. bir ayşe arman edasıyla yazı yazma niyetimi, hakkı devrim tarzına dönüştürme düşünceleri içerisinde " aman arkadaş, sadece yazmak istiyorum. en yetersizinden" diyerek savuşturdum. öylesine yazalım bir kere de di mi? diye kendi kendime sordum lakin ne zaman öylesine yazmadım hatırlamıyorum. yani oturup "bu yazımızda şundan bundan ve ondan bahsedelim, gençler nasiplensin" dediğim çok olmuyor. beğendiğim film-albüm-kitap dışında hebele hübele yaptığım bir yazım yok (bulup çıkartıp -aha da lan yazmışsın ya işte ibibik ne artizleniyon- diyen olursa da öperim yanaklarından) içinde bulunduğum odada fosur fosur uyuyan arkadaş kimbilir neler görüyor rüyasında. diğer odalardan gelen alarm sesleri ise gecenin, şairlerin mısralarını kıskandıracak mana dolu sessizliğini bozuyor. arada esiyor ağdalı cümle denemelerine girişiyorum nedense. gören de samimiyetsiz, kendini beğenmiş entelektüel olma çabaları içerisinde kıvranan yurdum genci diye nitelendirecek beni. halbusem öle deel.
aslında son yazdıklarımda gına getirdi insanımıza artık. ne zaman bişeycikler yapmaya çalışsa " hadi ordan kro, bize kendini entel diye mi yutturacan" ya da " sen ne anlarsın lan, şair mi olucan" gibisinden çıkışlara maruz kalıyor azimli gençlerimiz. yapmayın etmeyin hevesleri kırmayın gençlerin. onlar geleceğimizin umutları, tomurcukları, açmaya hevesli kır çiçeklerimiz onlar. bak ben bile hevesimi kırdıkları için yazmıyorum uzun zamandır. ağlatmayın beni....
Hebe Hübe Kem Küm
