bazı aileler var ki sanki devlet dairesi mübarek. merhaba efendimler nasılsınızlar havada uçuşuyor. bir işlem yaptırmak için sıra almaya varana kadar herşey in an order yani. haftada bir dışarıda akşam yemekleri, pazar günleri brunchlar. zaten bunlar başlı başına bireyler arasındaki mesafeyi arttırıcı sakat hareketler, bunu bir de ailenle beraber yaptığını düşünecek
olursak, o çocukların sen yaşlanınca seninle ilgilenmelerini, sana derin ve kopmaz bir sevgi duymalarını vs vs yi beklememek gerekir diye düşünüyorum.bizim aileye bakalım birazda. benim gözümle bakılacağı için pek tarafsız yaklaşamayacağım :) şimdi hocam bizim evde herkes arkadaş gibidir. anne-baba sadece lafta kalmıştır. ama sakın ola ki bunu cıvıklık ya da laubalilik olarak algılamayalım. saygı her zaman ön plandadır sınırlar dahilinde olabilecek şeylerden bahsediyoruz yoksa babama gidipte naber lan moruk demiyorum.
ama anneme hişt kız dediğim oluyor. anneyle daha bi samimiyiz tabii ki. babanın koruması gereken bir otoritesi saygınlığı var. sınırlar hafiften geçilir gibi olunca bir höyt nidasıyla kendimize çeki ve de düzeni veriyoruz anında. onun dışında herşeyi rahatça konuşabildiğin, aklına estikçe sarılıp öpebildiğin, rahat rahat espiriler şakalar yapabildiğin bir ailenin olması daha güzel bence. gizli saklının olmadığı herkesin rahat olduğu...
her zaman onlara sevgini belli etmelisin. sayıp sevmeli korumalısın.... sahip çıkmalısın. bir figür olmaktan çıkartmalısın anlayacağın hemşerim. yoksa iş işten geçer, " vah anam, vah babam" dersin. o zamanda iş işten geçer. ki bu durumda iş işten geçmiş olur zaten. yani anlayana
anne-baba ve de kardeşleri sevelim. onlara gereken ilgiyi gösterelim....
